Die Gerechtigkeit in Totina

DIE GERECHTIGKEIT IN TOTINA


Wer noch immer Richter in Totina war, hat's aa noch keem recht mache kenne, grad wie unser Herrgott aa. Drum han se in dem Dorf bal mit dem eene, bal mit dem annre prowiert, un deßtwee han se in dem Johr aa de Strudls Dietrich zum Richter gewählt.


Zufällich ware grad in selm Johr oft recht schwierichi Fäll vorkumm, um Recht zu spreche. Daß es drbei oft geer die „Herrische" gang is, war ke Wunner, weil de Strudls Dietrich e geborner Heedschwob war, so wie ich, un dorum ewe will ich die viele gspassiche Fäll, was mr grad vun seiner Zeit infalle, do mitteele.


... De Saupolle Kaschper is mol geruf wor un de Richtr hat ne gfroot: „Ihr wart vor paar Täch in Perjamosch uf dr Wassermiehl un hat dort eene zwaamol aus der Marosch gezoo, weil'r sich hat wille mit Gewalt ertränke. Des is voll Lowes wert, awer saat mr nor mol: Er hat sich drno glei nit weit vun derselwi Stell am Ufer am e Baam ufghängt. Wie kummt des, daß Ihr ne nit abgeschniet hat?"

Saat de Saupolle Kaschper: „Herr Richtr, ich han gement, weil er so naß war, wollt er sich nor ufhänge for truckle!"

„Hm, entweder Ihr seid so dumm wie e Saupolle oder so dorchgetrieb wie e Saupolle! Bis es mir infallt, was ich do mache soll, schaut, daß dr weiter kummt!


...De Pimpernickls Hansjerch war vum Schmidt vrklaat, daß der vier Hufeise hinnerm Owe vun gsiehn hätt. De Richtr hat ne gfroot : „Hansjerch wie sin die Hufeise hinner Eier Owe kumm?“ Saat de Pimpernickls Hansjerch druf: „Jo, Herr Richter ich weeß werklich nit, wie die dorthin sin kumm, vielleicht is awer for alter Zeit mol e Stroß dorchgang dort!" „Hansjerch, Ihr werd weer Fundver-heimlichung so lang ingsperrt, bis es Eich infallt wie die Eise dorthin sin kumm. Ihr hätt solle die Eise ans Gemeindeamt abliewere."


...De Daumedickls Karl is mitm Spatzedarms Kaschper klae kumm, sie hätte mitnanner e Bockshaut gfunn un kennte sich nit eeniche weer ́m teele.

Der Richtr hat gsaat: „Loßt die Bocksaut do, ich wer driwer nodenke, was gschieje soll!" Die sin fort un han dann, wie's ne schun zu lang gedauert hat, mol angfroot beim Richtr ums Urteil. De Richtr hat gsaat: „Jo, wißt dr, gin ich's dem, is es dem nit recht, gin ich's dem, is es dem nit recht, daß ihr also eenich bleibt, han ich meim Sohn was Schmied is, e Schorzfel dervun mache geloß!" Die zwaa han angi Gsichter gemach un sin gang.


...Mol is de Bescheid kumm vum Komitat, die Gemeinde mißt de Backschieße Henrich drauß in der Sandkaul ufhänge losse, weil der Verbrecher aus demselwe Dorf war. Drzu misse se de Scharfrichter aus Pest kumme losse un dem zwaahunnert Gulde zahle vor sei Mieh. De Strudls Dietrich hat de Ausschuß inberuf zum Berotschlaan, wie se's noch billicher mache kennte, also sin se zu dem Schluß kumm: Sie gin dem Backschieße Henrich hunnert Gulde,  un er soll schaue daß er weiterkummt. Richtich han se  ́s aa so gemach un derbei hunnert Gulde, Strick, Galje un annri Unkoschte gspart. De Backschieße Henrich is, wie er mol des Geld ghat hat, werklich uf Amerika dorchgebrennt.  ́s hat awer nit lang gedauert, do is die ganz Soos rauskumm un is derweil in Untersuchung. Drum miß mr aa mit dem Verzähle jetzt ufs End warte.


J. Szimits

Dies und jenes